گشودن جبهه سوم در مقابل قطب های سرمایه داری ضروری است (سخنرانی شەمال علی در کنفرانس انترناسیۆنالیستی برعلیە جنگهای امپریالیستی)

گشودن جبهه سوم در مقابل قطب های سرمایه داری ضروری است
(سخنرانی شەمال علی در کنفرانس انترناسیۆنالیستی برعلیە جنگهای امپریالیستی)

درود به رفقای عزیز!

من به نمایندگی از رفقایم در حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست درود می‌فرستم و از رفقای TIR بابت دعوت از ما برای شرکت در کنفرانس بین‌المللی علیه جنگ امپریالیستی صمیمانه تشکر می‌کنم.

من و رفیق، هلاله طاهری، هیئت نمایندگی دفتر بین المللی حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست هستیم.

حزب ما در سال ۲۰۰۴ تأسیس شد و ریشه‌های آن به جریانی بازمیگردد که در نتیجه‌ی حضور فعال و مؤثر طبقه کارگر در انقلاب ۱۳۵۷ ایران شکل گرفت، جریانی که در جریان انقلاب و پس از آن، تمام توهمات نسبت به اسلام سیاسی و روایت‌هایی که از مواضع به‌اصطلاح ضد‌امپریالیستی آن جریان ارتجاعی و فاشیستی ارائه می‌شد را رد کرد.

مقاومت در برابر اسلام سیاسی توسط پیشروان آگاه و انقلابی طبقه کارگر، پس از آنکه انقلاب ایران توسط اسلام سیاسی به رهبری خمینی سرکوب شد، به شکل‌گیری مقاومت مسلحانه گسترده‌ای در کردستان و مقاومت سراسری در ایران توسط کارگران انقلابی انجامید. این مقاومت، طیف گسترده‌ای از کادرها و مبارزان کمونیست را به وجود آورد که هنوز هم ستون فقرات سازمانی حزب ما را تشکیل می‌دهند.

واژه‌ی “حکمتیست” در نام حزب ما به رهبر و نظریه‌پرداز کمونیست، منصور حکمت، اشاره دارد که در سال ۲۰۰۲ درگذشت. منصور حکمت بیش از دو دهه برای تدوین دیدگاه کمونیستی انقلابی بر اساس روش مارکسیستی در تحلیل شرایط سیاسی و تحولات روز مبارزه کرد. او صدای گویا و روشنی از مبارزه طبقه کارگر بود، نه فقط برای دفاع در برابر تهاجم بورژوازی به دستاوردهای طبقه کارگر در سطح جهانی، بلکه برای پیشبرد انقلاب اجتماعی با هدف سرنگونی نظام سرمایه‌داری و ساختن جامعه‌ای کمونیستی.

فعالیت سیاسی حزب ما در ایران ممنوع است. همه حامیان این جریان مانند تمامی رهبران کارگری، فعالین، و کسانی که حتی خواهان ابتدایی‌ترین حقوق هستند یا با جمهوری اسلامی مخالفت می‌کنند، تحت سرکوب وحشیانه قرار می‌گیرند. اما این واقعیت مانع از آن نشده که حزب ما در مبارزات روزمره کارگری و جنبش آزادی‌خواهی در ایران، تأثیرگذار و حاضر نباشد.

کنفرانس دیروز به مسائل جهانی مهمی پرداخت که بازتاب ‌دهنده وضعیت خطرناکی است که سرمایه‌داری جهانی بشریت را به‌سوی .
آن سوق می‌دهد.

ما در نگرانی‌های برگزارکنندگان و همه کمونیست‌ها و کارگران انقلابی درباره احتمال وقوع جنگ بین قطب‌های کنونی سرمایه‌داری سهیم هستیم. ما ضرورت مقابله شفاف، شجاعانه و با ابتکار عمل در برابر تمامی اردوگاه‌های درگیر جنگ را احساس می‌کنیم و بر تلاش برای گشودن جبهه‌ای سوم متشکل از کمونیست‌ها، کارگران انقلابی، و انسان‌های آزادی‌خواه تأکید میورزیم. این نه‌تنها برای مقابله با ویرانی‌ها و رنج‌هایی که چنین جنگی به‌بار می‌آورد، بلکه برای حفظ بقا و موجودیت نوع بشر بر روی این سیاره ضروری است.

سرمایه‌داری از طریق دولت‌ها و ارتش‌هایش، به ابزارها و سلاح‌های مخربی مجهز است که می‌توانند حیات را بر روی زمین غیرممکن سازند.اما برای اینکه مواضع ضد جنگ ما تنها به جملات زیبا و شعارهای توخالی تبدیل نشوند، باید به واقعیت‌های زیر توجه کنیم:

جنگ، تهدیدی برای آینده نیست که صرفاً درباره‌اش هشدار بدهیم، بلکه همین حالا با تمام وجود در حال تجربه کردن آن هستیم. عدم وقوع جنگ مستقیم میان قدرت‌های اصلی امپریالیستی که به سلاح‌های مرگبار مجهز هستند، به معنای صلح نیست. در بخش‌های مختلف جهان جنگ‌هایی در جریان‌اند که با حداکثر وحشی‌گری و بی‌توجهی کامل به هرگونه قانون انسانی اداره می‌شوند. خاورمیانه، آفریقا، و حتی اروپا به میدان‌هایی برای تاخت‌وتاز نیروهای نژادپرست و فاشیست غیرانسانی تبدیل شده‌اند. طرف‌های جنگ یا بخشی از «جهان متمدن سرمایه‌داری» هستند، یا مستقیماً از سوی آن حمایت می‌شوند.

جنگ‌های میان دولت‌ها یا جریانات غیردولتی، ادامه‌ی جنگ تمام‌عیاری هستند که سرمایه‌داری علیه طبقه کارگر جهانی به راه انداخته است. آنچه در روزهای اخیر در لس‌آنجلس رخ داده و می‌دهد، در واقع جنگی تمام‌عیار علیه محروم‌ترین اقشار طبقه کارگر است.

همان‌طور که در بیانیه‌ آمده، نباید سرمایه‌داری و حتی امپریالیسم را صرفاً از دریچه دولت‌های سرمایه‌داری غربی تعریف کرد. نه‌تنها چین و روسیه، بلکه نیروهای حاکم بر بسیاری از کشورهای به‌اصطلاح جنوب جهانی، از رژیم‌های مذهبی فاشیستی تا ناسیونالیستی فاشیستی، بخشی جدایی‌ناپذیر از نظام امپریالیستی هستند؛ نظامی که چیزی جز سرمایه‌داری متعفن در اوج تباهی و سلطه‌گری نیست. نادیده گرفتن نقش مخرب این نیروهای ارتجاعی، از جمله در ایران، که ادعای ضد‌امپریالیسم دارند، خطای استراتژیک بزرگی است و در واقع گرفتار شدن در دام حمایت از یک جبهه امپریالیستی دیگر در مقابل قدرت‌های غربی است.

استراتژی نیروهای انقلابی باید فراتر از مواضع دفاعی برای دفع تهدیدها و مخاطرات پیش‌رو باشد و به استراتژی تهاجمی تبدیل شود که در آن، پرچم انقلاب کارگری برافراشته گردد. برافراشتن پرچم انقلاب سوسیالیستی کارگری، انقلابی که هدفش خلع ید از مالکین، لغو کار مزدی، و ساختن اقتصادی نوین بر پایه‌ی مالکیت عمومی و تعاونی بر تمامی ثروت‌ها و ابزارهای تولید و مبادله است، به‌عنوان استراتژی جهانی، و تلاش بی‌وقفه برای فراهم آوردن ابزارهای سازمانی و سیاسی لازم برای تحقق آن انقلاب، پاسخ عملی به وضعیت فاجعه ‌بار کنونی و پایه‌ای برای شکل‌گیری انترناسیونال انقلابی کارگری معاصر است.

مصوبات کنفرانس‌های سیاسی بی‌تأثیر خواهند بود، مگر آن‌که با برنامه‌ها و ابزارهای عملی برای پیاده‌سازی آن‌ها در عمل میدانی همراه باشند؛ عملی که بتواند اقشار گسترده طبقه کارگر را جذب کند.

در پایان، در خصوص جنگ و جنایاتی که طی روزهای اخیر توسط اسرائیل و ایالات متحده در تلاش برای گسترش درگیری خونین در خاورمیانه شروع شده، اعلام می‌کنم. این جنگ و جنایات منطقه، و شاید جهان را به سمت پرتگاه جنگی تمام‌عیار و ویرانگر سوق می‌دهند.

این جنایت شنیع و ماجراجویی خطرناک در ادامه نسل‌کشی مردم فلسطین توسط اسرائیل با حمایت آمریکا، جنایتی که مقابل چشمان تمام جهان در حال رخ دادن است. آنچه شاهدش هستیم، مشخصأدر غزه نسخه‌ای زنده و تلویزیونی از هولوکاست است؛ نمونه‌ای بی‌سابقه از نسل‌کشی پس از جنگ جهانی دوم.

در عین حال، ما هرگونه حمایت از جمهوری اسلامی ایران، رژیمی که نزدیک به نیم قرن است کمونیست‌ها، آزادیخواهان، کارگران معترض، و همه‌ی کسانی را که خواهان ابتدایی‌ترین حقوق هستند، به قتل رسانده، را خطایی بزرگ و درهم‌آمیزی خطرناک میان مواضع انقلابی با مواضع ارتجاعی و مدعیان دروغین ضد‌امپریالیسم می‌دانیم؛ مواضعی که هیچ‌گونه سنخیتی با اهداف انسانی و رهایی‌بخش ما ندارند.

ما آزادیخواهان و کمونیستها مجبور نیستیم از رژیمی که دستانش به خون هزاران کمونیست آغشته است دفاع کنیم تا بتوانیم با تمام قوا در برابر جنایات اسرائیل بایستیم. جبهه‌ای کارگری که در پی شکل‌دهی به موضعی انقلابی علیه کل نظام سرمایه‌داری است، گاهأ در معرض آزمون‌هایی قرار می‌گیرد که میزان تعهد آن به موضع انقلابی مستقل را می‌سنجد. ما معتقدیم که این روزها یکی از سخت‌ترین این آزمون‌ها در جریان است.

ما از تمام نیروهای کارگری و کمونیستی می‌خواهیم که موضعی شفاف و جسورانه در برابر جنگ و جنایات جاری اتخاذ کنند. یک‌بار دیگر، از رفقای TIR به‌خاطر دعوت‌شان سپاسگزاری می‌کنیم و از نمایندگان همه احزاب و سازمان‌هایی که در این کنفرانس شرکت کرده‌اند نیز قدردانی می‌نماییم.

***