طبقه کارگرخود منشاء تغییراست زنده باد اول ماه مه – سعید یگانه

 اول ماه مه روز جهانی طبقه کارگرنزدیک است. این روز فرصت و مناسبتی است تا طبقه کارگر و اردوی کار به عنوان تولید کننده ثروت و از جایگاه صاحب قدرت در جامعه، با اعتماد به نفس بیشتری کیفر خواست خود علیه نظم استثمارگر سرمایه داری را با صدای رسا فریاد بزند.برای طبقه کارگرو رهبران کارگری در ایران اما اول مه امسال با سالهای پیش متفاوت است و مهر این دوره از تحولات سیاسی که خود نقش ارزنده ای در ان ایفا کرده اند بر خود دارد. طبقه کارگرایران  در شرایطی به استقبال این روز می رود که به عنوان بخشی از طبقه کارگر جهانی  در سال گذشته نبرد طبقاتی و رویارویی سختی را با دولت جمهوری اسلامی و سرمایه داری ایران تجربه کرد و مبارزه دشواری را پشت سر گذاشت.
بنابراین اول مه امسال همچون ۸ مارس روز جهانی زن در فضای سیاسی متفاوت و توازن قوای مساعد تری نسبت به سالهای پیش به نفع طبقه کارگر و جنبش آزادیخواهی بر گزارمی شود، تا بار دیگر با حضورقدرتمند خود در این روز پرچم آزادی و برابری را علیه نظم سرمایه داری حاکم ، علیه استثمار و فقر و تبعیض بر افراشته کند و به دولت و سرمایه داران بفهماند که دیگر دوره قدر قدرتی و سرکوب و ستم واستثمارو بقای حاکمیت ننگینشان عمر طولانی ندارد و این وضع را تحمل نخواهد کرد.
اعلام کنند که دیگربا سرکوب و زندان و به گرو گرفتن نان کارگر، اخراج و بی نان کردن رهبران کارگری ، زندان وشکنجه وبه گروگان گرفتن  رهبران و مدافعین آنان همچون اسماعیل بخشی و سپیده قلیان و میثم آل مهدی و جعفر عظیم زاده و حبیبی …نمیتوانند تحولی که در ایران آغاز شده و طبقه کارگر و رهبران لایق آن درپیشرویهای آن نقش ارزنده ای ایفا کرده اند به سخره بگیرند.
اکنون طبقه کارگرو رهبران  این طبقه با تمام موانعی که جمهوری اسلامی بر سر راه آنان ایجاد می کند ،در تحولات سیاسی جاری در ایران  به موازنه قدرت تبدیل شده اند وحذف این طبقه در این تحولات غیر ممکن و تلاشهای جمهوری اسلامی برای سرکوب و زندانی رهبران کارگری به جایی نخواهد رسید .این روند قابل بر گشت نیست و تلاش رژِیم سرمایه داری ایران مشابه نفسهای قلب بیماری است که عمری برای آن باقی نمانده است.
رژیم سرمایه داری ایران در بدترین شرایط بقا به سر می برد .تحولات درون جامعه ، فشار و اعتراض و مبارزه همه جانبه مردم رژیم اسلامی را فلج و درمانده کرده است . اوضاع داخل و تحولات منطقه ، هر دو به ضرر جمهوری اسلامی رقم می خورد.هر حرکتی در بالای رژیم صرفا دفاعی و برای حفظ موقعیت کنونی و شکننده است و راه به جایی نخواهد برد.سیل ویرانگر و ناکارآمدی رژِیم  و بی توجهی نسبت به شرایط زندگی سیل زدگان که هست و نیست خود را از دست داده اند ، مردم را بیشتر به این قناعت  رسانده است که کاری از دست رژیم اسلامی و سران آن بر نمی آید و از دزدی و فساد و بالا کشیدن حاصل دسترنج مردم چیزی برای آنان باقی نمی ماند.
طبقه کارگر و اردوی کار در ایران چاره ای جز مبارزه و ادامه راهی که تا کنون پیموده اند ، ندارند.معیشت بهتر ،کار و رفاه و آزادی ، امنیت ،و تامین همه اینها به مبارزه و تلاش برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی و نفی تبعیض و نابرابری گره خورده است .این واقعیت و داده جامعه ما است و گریزی از آن نیست.
برای طبقه کارگر ایران با توجه به موقعیتی که در آن قرار دارد و با وجود زندگی سخت و فلاکت باری که با آن روبروست، دور از انتظار نیست که تحولات سیاسی پیش رو را با ایفای نقش رهبری و دخالت موثر به نفع خود و همه محرومان با سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی به سر انجام برساند. این دوره از مبارزه کارگری، حضورفعال و آگاه رهبران این طبقه در صف اول مبارزه این درجه از توان و پتانسیل رهبری و هدایت این تحولات را از خود نشان داده و به اثبات رسانده است .
در اول مه ، در گرامیداشت روز جهانی کارگر،در اعتراض به زندگی چندین برابر زیر خط فقر، در اعتراض به فقر و گرانی و تورم افسار گسیخته ، در اعتراض به تبعیض و نابرابری و ستم بر زنان ، در اعتراض به سرکوب و اختناق ،اعتراض و پیکت و تظاهرات بر پا کنیم. در اول ما مه ،با نه بزرگ به جمهوری اسلامی ، با شعارنه به تبعیض و نابرابری و بر پایی مجامع عمومی کارگری وشوراها این روز را گرامی بداریم .”طبقه کارگردراین مبارزه چیزی برای از دست دادن ندارد جز زنجیر اسارت را”
زنده باد اول مه روز جهانی کارگر
زنده باد سوسیالیسم