اعلامیه حزب حکمتیست علیه پروژه فاشیستی اخراج دستجمعی مهاجرین افغانستانی

علیه پروژه فاشیستی اخراج دستجمعی مهاجرین افغانستانی

فراخوان به همیاری و دفاع از ارزشهای انسانی

جمهوری اسلامی با تمام توش و توان ارابه نظامی و اطلاعاتی اش در کار یک پروژه فاشیستی پاکسازی و اخراج دستجمعی پناهجویان و مهاجرین افغانستانی ساکن ایران است. سیاست فاشیسم ضد افغان مسبوق به سابقه است اما اینبار زیر فشار ضرب العجل دولت برای خروج مهاجران فاقد مدرک تا ۱۶ تیرماه برابر با ششم ژوئیه، همینطور فضای جنگ و امکاناتی که برای تعرض ناسیونالیستی و نژادپرستانه و بهانه نخ نمای “مقابله با جاسوسان” ایجاد کرده، ابعاد وحشتناکی یافته است. طی سال جاری قریب یک میلیون نفر زیر فشار مستمر نیروی سرکوب و مخاطرات روزمره ناچار به خروج از کشور شدند که نیمی از آن تنها در ماه گذشته بوده است. مهاجران را از کارگاه‌ها، نانوایی‌ها، بیمارستان‌ها، مدارس و خیابان‌ها می‌ ربایند. کودک از کلاس درس بیرون کشیده می‌شود، زن باردار از تخت درمانگاه، و کارگر مجروح از کارگاه؛ بی‌هیچ حقوقی، بی‌هیچ دفاعی. این اخراج‌ها، شکلی از پاک‌سازی انسانی است – فاشیسم زنده در خیابان‌های جامعه. اوضاع مرزها و گذرگاه ها وخیم است، باجگیری و مصادره اموال و حقوق کار انجام شده بیداد میکند، توحش و ضرب و شتم و شکنجه نیروی سرکوب و ممانعت های برادرشان طالبان شرایط را حادتر کرده است. بدلیل فقدان امکانات اسکان و غذا و دارو در مرزها، سازمانهای بین المللی از بروز “یک بحران انسانی” سخن میگویند. در این اوضاع که دولتهای مستبد و فاشیست ایجاد کرده اند، باز مردم اند که بداد هم میرسند. ایستگاه های کمک رسانی مردم زحمتکش در زاهدان و بلوچستان و موارد کمک شهروندان شریف به فراریان در شهرها از این قبیل اند.

کارگران، مردم آزادیخواه ایران!

آنچه در حال وقوع است حمله ای به طبقه کارگر و اردوی انقلابی و ارزشهای انسانی است. سرمایه داران و دولتهایشان در زمان بحران و جنگ، بار بحران را روی دوش طبقه کارگر و مردم میگذارند و با حمله به ضعیف ترین حلقه ها آغاز میکنند. تهاجم فاشیستی به مهاجرین حمله به محرومترین بخش طبقه کارگر است. این حمله، فقط به مهاجر افغانستانی نیست، تعرضی علیه ارزشهای انسانی و تلاشی برای میداندار کردن تعصب و جهالت ملی و مذهبی است.

در روزهایی که مهاجرین افغانستانی در کوچه و خیابان، در صف نان و مدرسه و زندگی، مورد خشونت سازمان‌یافته و بی‌وقفه قرار می‌گیرند، ما نمی‌توانیم خاموش بمانیم. این اخراج‌ها، بازداشت‌ها و تحقیرها، حمله‌ای‌ست به کرامت انسان. اما فراتر از آن: حمله‌ای‌ست به هر آن‌که بی‌صداست، بی‌قدرت است، و نان‌آورش قربانی سیاست و تبعیض است. وقتی امروز کارگری افغانستانی را از کار، خانه، یا کشور بیرون می‌اندازند، این زنگ خطری‌ست برای همه‌ی زحمت‌کشان. این سیاست، یک پیام دارد: که اگر “بی‌صدا” باشی، “بی‌حق” می‌شوی.

ما می‌دانیم که نفرت‌پراکنی نژادپرستانه، ابزاری‌ست برای فرار از پاسخ‌گویی به فقر، فساد، و بحران. ما می‌فهمیم که «تبعیض»، فقط یکی از چهره‌های «استثمار» است. ما می‌دانیم که حمله به مهاجر، مقدمه‌ی حمله به بقیه‌ی مردم است. ما نمی‌پذیریم که کودکان از تحصیل، کارگران از نان، و خانواده‌ها از سرپناه محروم شوند به‌دلیل یک خط روی نقشه. ما این بی‌عدالتی را نه با مهربانی صرف، بلکه با مقاومت اخلاقی و مخالفت عملی پاسخ خواهیم داد.

حزب کمونیست کارگری – حکمتیست طبقه کارگر و بخشهای مختلف مردم آزادیخواه را به سازماندهی همیاری و مواجهه با سیاست فاشیستی رژیم اسلامی فرامیخواند. هرجا که می‌توانیم، روایت این خشونت را افشا می‌کنیم. هرجا که می‌توانیم، از اخراج، حذف و تحقیر جلوگیری می‌کنیم. هرجا که می‌توانیم، پیوند می‌سازیم، نه مرز. ما از انسان دفاع می‌کنیم، نه از “تابعیت”. در روزگار تبعیض، سکوت، بی‌طرفی نیست؛ همدستی است.

مرگ بر جمهوری اسلامی!

آزادی، برابری، حکومت کارگری!

حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست

۱۷ تیر ۱۴۰۴- ۸ جولای ۲۰۲۰

_______________________________