از اعتراضات سکولاریستی در سوریه وسیعا پشتیبانی کنیم هلاله طاهری

از اعتراضات سکولاریستی در سوریه وسیعا پشتیبانی کنیم
هلاله طاهری
چند روز از سقوط رژیم اسد نگذشته بود که اولین جرقه های اعتراضی زنان و جوانان از صفوف پایین در دمشق آب سردی بر تعبیرات خبرنگاران و معماران جنگ ریخت که فکر میکردند جامعه سوریه مشتی عشایر و صحرا نشین هستند که هر بلایی بر سرشان بیاید باید بپذیرند. اگرچه دوربینها رو به اردغان و حملات پی در پی آنها به کردها از شرق و اسرائیل از قسمت غرب سوریه معطوف شده، اما شنیدن صدای مردم از پایین نیز خواب از چشم مهندسین جنگ میپراند. آنچه که نمیخواهند در این دوره بشنوند صدای متفاوتی از پایین بر علیه کل برنامه ریزی صاحبان جنگ از بالاست. هنوز معلوم نیست که از این آشفته بازار در سوریه چه سر برخواهد آمد، اما هرچه هست به اندازه کمتر از چند درصد از جامعه سوریه را ممکن است به دنبال خود داشته باشند. در همان روزهای اول تصویر زنی که با لنگه کفش به استقبال احمد شرع، گرگی در لباس میش، رفته بود صفحه میدیا ها را چند بار به لرزه در آورد. به این خاتمه پیدا نکرد تا تظاهرات وسیعی در دمشق در ۲۹ آذر به دفاع از زندگی آزاد و مترقی یک بار دیگر برآوردهای سیاسی مفسرین بورژوا را که بی صبرانه منتظرند ببینند سوریه چگونه تقسیم خواهد شد نگران کرد. جوانان و زنان فریاد میزدند که “ما دایناسوریسم نمیخواهیم”, “ما حکومت دینی نمیخواهیم”, “مردم سوریه یک تن واحدند”, “سوریه آزاد و سکولار”. احمد شرع اگرچه در روزهای اول بازگشتش به یک شعار توخالی با گفتن اینکه ما به حجاب زنان کاری نداریم خواست که خود را معتدل نشان دهد اما تحملش به سر آمد وقتی زن جوان بی حجابی را دید و به او تذکر داد که حجاب را رعایت کند. این خبرها خیلی زود از صفحه اخبار پاک شد چرا که آزادیها و رفاه مردم مسئله مهندسین جنگ وسرهم کردن دولت نوپای اسلامی سوریه نیست.
سرمایه داری عصر جدید برای عبور از تنگناها و چالشهای پیش رو بر سر سودآوری بیشتر جنگهای پی در پی در خاورمیانه بهمراه کشتار میلیونها انسان را تدارک دیده اند. آمریکا، ترکیه، اسرائیل از یک طرف و جمهوری اسلامی و ته مانده های نیابتی اش از طرفی دیگر در منطقه در این تراژدی سهیمند. اسد دیکتاتور و مسبب صدها کشتار و جنایت به روسیه گریخت و ناگهان احمد شرع که تا دیروز در لیست تروریستها و به دنبال دستگیریش بودند قهرمان سوریه بر میزمذاکرات با دولتها دعوت شده است. اما آنچه در بالا درحال شکل گیری یک سوریه جدید است از پایین با اعتراضات مردم و نیاز آنها برای آزادی و برابری فرصنگها فاصله دارد. جامعه خواهان یک زندگی سکولار است و این آرزو از اذهان مردم نه تنها پاک نشده بلکه در حال بازسازی برای گرفتن آن است. توقعات بخشی از جامعه که چه در زمان اسد و چه حال بشدت تحت فشار بودند به تناسب رشد جهان گلوبال در حال افزایش است. جنبشهای سکولاردر سوریه تازه استارت کار را زده اند و به کمک و همبستگی و تلاش بیشتر نیاز دارند. تجربه مبارزات مردم در ایران چهل و پنج سال گذشته و به راه افتادن طوفان مبارزات ضد دینی و سکولار درسهای گرانبهایی برای سوریه خواهد بود.
مسئله آزادی زنان و امر برابری در کشورهای اسلام زده از جمله در ایران و سوریه نیز از معضلات مهمی ست که جنبشهای انقلابی و سکولار و در راس آن جنبشهای زنان همواره برای آن مبارزه کرده اند اما بستگی به ابعاد متفاوت و تناسب قوای نیروها در همه جا یکسان نبوده است. در سوریه زنان و مبارزاتشان اینبار در حکومت تازه به قدرت رسیده قطعا با مشکلات جدی روبرو خواهند شد و باید برای آن آماده گردند. اسلام و دین داری در خاورمیانه یکی از بزرگترین معضلهای سر راه رشد و ترقی جامعه و رسیدن به آزادی و برابریست. بنابراین جنبشهای اجتماعی به هر میزانی که وجود دارند و میتوانند باید بر ضد دینی بودن حاکمیت بر جامعه پافشاری کنند. اسلام زدایی در خاور میانه و کشورهای اسلامزده از وظایف مهم جنبشهای سوسیالیستی و جنبش آزادیخواهانه زنان است. تجربه مبارزات سراسری در ایران از بازنشستگان، کارگران و پرستاران و جوانان و بویژه مبارزات زنان علیه حجاب و آپارتاید جنسی از آن دسته مبارزاتیست که باید در کل منطقه تقویت شود و از تجارب آنها آموخت.
جهان ما سالی پراز تلاطمات بغرنج اقتصادی، سیاسی و جغرافیایی را طی کرده است. قتل و عام دولت اسرائیل علیه مردم غزه، قفسهای چوبی حاوی زنان جوان یزدی بدست داعش، کور کردن و کشتار جمعی جوانان در خیابانها بدست رژیم اسلامی در ایران، خفه کردن هر گونه صدای زنان در کوچه و خیابانهای افغانستان بدست طالبان تنها یادآور عهدی از وحشیگریهای عصر اسلام و قرون وسطایی است که در زمان ما هم اتفاق میافتد. شصت هزار کشته و یک و نیم میلیون آواره فلسطینی، جمعیتی چند میلیونی در حال دویدن بدنبال یک سرپناه، چندصد هزار زندانی سیاسی در ایران و افغانستان و سوریه، فقر مطلق و سفره های خالی کارگران و خانواده های کم درآمد، رشد بیرویه مرگ و میر و بیماریهای ناشی از جنگ و فقر و بهداشت و نابود کردن طبیعت، خشونت رو به افزون علیه زنان بویژه در خاورمیانه زیر چکمه های دولتهای اسلامی در حال انفجار است. نهادینه کردن فقر و گرسنگی و زندگی برده وار بر زنان دو ابزاری ست که سیستم سرمایه داری چه در حالت جنگ و چه در حرص سرمایه اندوزی همواره بکار میگیرد. نهادینه کردن فقر و گرسنگی همه جا در حال رشد است، اما تحمیل برده داری عصر حجری بر زنان در همه جای جهان مقدور نیست. این تنها از شگرد اسلام در این عصر و سیستمهای استبدادی برمیاید که به یمن صدو پنجاه سال مبارزه سکولار و سوسیالیستی و فمینیستی زنان در گوشه هایی از جهان آنها را ساقط کرده اند. در خاورمیانه و شمال آفریقا و بخشهایی از آسیا که کشورهای اسلام زده توسط نیروهای مذهبی یا اداره میشوند و یا پرنفوذند امکان این توحش و بربریت با زور اسلحه و تجاوز و خشونت عریان تحمیل شده است. ۴۵ سال در ایران، ۳۰ سال در افغانستان و عراق، دو دهه در اشکال دیگری در ترکیه، بعد از بهار عربی در تونس و مصرو مراکش و سومالی و تا بخشهای مرکزی آفریقا زیر فشار نیروهای اسلامی و تروریستی کردن جامعه با زور قانون و زندان نمونه هایی از آنند.
تحولات آینده در ایران از هر نوعی که باشد هیچ نیرویی نمیتواند مبارزات بر حق ضد دینی و بشدت سکولار در جامعه را دور بزنند و نادیده بگیرند. امروز مبارزات زنان و جوانان در ایران سرمشقی برای بسیاری از اعتراضات دیگر در جهان و بویژه در منطقه شده است. میتواند برای اعتراضات انقلابی در سوریه هم درسهای گرانبهایی داشته باشد. زنان و جوانان، مردم سکولار و مدرن در جامعه سوریه بیشمارند. جمع آوری نیروی پراکنده و آزادمنشانی که حاضرند به این صفوف بپیوندند و سازماندهی حول خواستهای برابری طلبانه وسکولار برای جامعه، مبارزات ضد دینی و در راس آن مبارزه با آپارتاید در همه اشکال آن از جمله کارهایی ست که رهبران عملی در سوریه باید در دستور کار خود بگذارند. همبستگی جهانی و پشتیبانی از اعتراضات آنها بر دوش صفوف سوسیالیستها و آزدادیخواهان و جنبشهای اعتراضی- ماگزیمالیستی در همه جای جهان، بویژه در ایران و مبارزات آن است. صدایشان باشیم تا بتوانند به جای برگشت به عصر دایناسورها بر سوریه جامعه ای مبنی بر آزادی و برابری بنا سازند. سوسیالیستها همواره در این اعتراضات پیش قدم بوده و هستند. صفوف کارگران آگاه، فعالین زن و جوانان و جامعه مترقی در کنار احزاب چپ و کمونیست میتوانند در پشتیبانی از مبارزات مردم در سوریه در پیشگیری حرکت رو به معکوس جامعه سوریه سهیم باشند. جامعه ای آزاد و برابر برای سوریه ممکن است.
26 دسامبر 2024