برجام تمام شد، مسئله جامعه سرنگونی است! سیاوش دانشور

برجام تمام شد،
مسئله جامعه سرنگونی است!

سیاوش دانشور

جمهوری اسلامی انتخاب بایدن را عاملی برای فرصت خریدن و بقای نظام می بیند. اظهارات مقامات دولت جدید آمریکا، سران دول اروپائی، رئیس اتحادیه اروپا و روسیه در مورد “احیای برجام” بار دیگر امیدها و توهماتی را دامن زده است. جمهوری اسلامی از همه مشتاق تر هم شعار میدهد و هم برای بازگشت به برجام لحظه شماری می کند. آنچه طرفین بعنوان شرط و پیش شرط و غیره میگویند، ثانوی تر است. آنچه مهم است امید جمهوری اسلامی و طرفهای برجام به آغاز مجدد دور دیگری از سازش با جمهوری اسلامی از دریچه برجام برای مسائل بنیادی تر و استراتژیک تر منطقه ای است.

ابتدا این توهمات را که گویا احیای برجام براساس “توافقی محکم و طولانی” سرمایه ها را به ایران سرازیر میکند و به این اعتبار نوعی گشایش اقتصادی و ایجاد کار و غیره در چشم انداز است، باید دور ریخت. بازسازی سرمایه داری ایران در گرو مسائل بمراتب تعیین کننده تر در منطقه است و مهمتر جمهوری اسلامی رژیم سیاسی ناظر بر این بازسازی نیست و نخواهد بود. ما قبل از برجام اعلام کردیم که از برجام و رفع تحریمها و ارسال هواپیمای دلار چیزی عاید مردم ایران و طبقه کارگر نمیشود و نشد. احیای مرده برجام به طریق اولی سرنوشت بهتری نخواهد داشت.

مسئله کارگران و مردم آزادیخواه ایران پروژه اتمی و موشک سازی و توافق برسر برجام نیست، بلکه کار و برخورداری از معیشت در شأن انسانی، سلامتی و بهداشت و درمان، حقوق پایه ای انکار ناپذیر فردی و اجتماعی است. یعنی تمام آنچه که جمهوری اسلامی از یک جامعه سلب کرده است. مسئله آگاهانه جامعه ایران سرنگونی تمام و کمال این حکومت است. بازگشت آمریکا به برجام و رسیدن به هر توافقی با جمهوری اسلامی، صورت مسئله اساسی جامعه ایران را جواب نمیدهد. جمهوری اسلامی در احیای برجام دریچه های تنفس و بقا را جستجو می کند و جامعه در کشمکش برسر گرفتن نفس جمهوری اسلامی و به زمین کوبیدن مرتجع ترین حکومت سرمایه داری است.

اما دیر است، احیای برجام هم بدادتان نمیرسد، حکومت اسلامی نیز چنین فرجه ای ندارد، جامعه نیز چنین فرصتی را نمیدهد. یادتان باشد که خیزش میلیونی دیماه نود و شش در اوج توافق برجام به صحنه آمد. امروز بعد از پشت سرگذاشتن آبان نود و هشت و خروش طبقه کارگر در چهارگوشه ایران، آویزان شدن به برجام و تبلیغات کذب حول آن بی خاصیت است؛ شیپور را از سر گشاد زدن است. سرنوشت جامعه ایران را توافق بین حکومت اسلامی و آمریکا رقم نمیزند، سیاست ایران را کشمکش جاری طبقاتی و اوج یابنده و جدال برای سرنگونی انقلابی رقم میزند.

سردبیر.
٢٨ ژانویه ٢٠٢١