قلب هفت تپه هنوز می‌تپد! سیاوش دانشور
قلب هفت تپه هنوز می‌تپد!
اعتصاب کارگران هفت تپه و سخنان حماسی و پرشور اسماعیل بخشی سخنگو و رهبر لایق و صالح شورای کارگران هفت تپه هنوز کابوس سرمایهداران و حکومت ننگین اسلامی‌شان است. حکومت اسلامی و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی که دستجمعی در حمایت از اسدبیگی فاسد و دزد حلقه زده بودند، نتوانستند جنبش هفت تپه را که به قلب تپنده جنبش کارگری ایران بدل شده بود، تحمل کنند. هفت تپه و بدنبال آن گروه ملی فولاد اهواز سیاست ایران را زیر و رو کردند. این اعتصابات پرشور مانند بسیاری از تحرکات کارگری با سرکوب و مُشت آهنین سرمایه روبرو شد اما تاثیرات آن در سیاست ایران را حتی حکومتی‌ها نمیتوانند انکار کنند. هفت تپه و فولاد کابوس سرمایهداران شد و دولت حافظ منافع انگلی آنها بر آن شد که با سرکوب شدید و پرونده سازی و سناریو‌نویسی به بقیه کارگران درسی بدهد تا شاید این “خطر” را هرچند موقت از سر بگذرانند.
پروژه سرکوب اعتصاب هفت تپه و طرح‌های حکومتی برای اعاده حیثیت از استثمارگران و سرمایهداران فاسد و ابزارشان شورای اسلامی، به حکم واقعیات عینی سیاسی و اقتصادی و روندهای بنیادی سیاسی نتوانست زیاد طول بکشد. فضای پادگانی کارخانه بسرعت درهم شکسته شد و کارگران مجددا دست به اعتراض و اعتصاب زدند و خواهان آزادی نماینده‌شان اسماعیل بخشی شدند. دادگاه سرمایه اسماعیل این اسپارتاکوس هفت تپه را به چهارده سال زندان محکوم کرد. محمد خنیفر که در جلسه‌ای از اسماعیل و خواستهای کارگران در حضور یک آخوند مفتخور سخن گفته بود، مجدداً دستگیر شد و به شش سال حبس محکوم شد. کارگران هفت تپه و حامیانشان در نشریه گام؛ امیر حسین محمدی فرد، سپیده قُلیان، عسل محمدی، ساناز اللهیاری و امیر امیر قلی در پیشگاه “عدل اسلامی” سرمایه مجموعاً به بیش از یک قرن زندان محکوم شدند تا بقیه کارگران در این مجتمع و مراکز دیگر کارگری حساب دست‌شان بیاید. اما بازهم اعتراض و اعتصاب ادامه یافت و اینبار اسد بیگی از زندان در نامه به سران امنیتی و اطلاعاتی و نهادهای استان، علیه کارگران دستور صادر کرد و نوکران سرمایه اینبار بیست کارگر را به جرم اعتصاب و اعتراض و حمایت از همکاران زندانی‌شان اخراج کرد. این اقدام پیامی بود به کارگران که اعتصاب مساوی است با اخراج! عدم تبعیت از مَنوّیات سرمایه مساوی است با اخراج و زندان! کارگران هفت تپه اما پیامشان را اینگونه دادند که شماها از ما وحشت دارید و ما پیامتان را گرفتیم و آنرا به فاضلاب‌های هفت تپه ریختیم!
مجدداً از روز دوشنبه هفته جاری کارگران وارد اعتصاب شدند و روی همان سکوئی که اسماعیل سخن میگفت، فعالین دیگری از حقوق کارگران و آزادی اسماعیل و همکارانشان و بازگشت به کار رفقای اخراجی‌شان سخن گفتند. اعتصاب چهار روز است ادامه دارد و این تمهیدات تاکنون نتوانسته است قلب پرطپش هفت تپه را از تپیدن باز دارد. سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در باره این اخراج‌ها اعلام کرد که این “گام تازه ای در جهت اعمال فشار و سرکوب کارگران” است. محمد خنیفر، رضا پورچنانی، صاحب ظهیری، محمود سعدی، عادل عبدلخانی، محمد عبدلخانی، سمیر احمدی، حمزه الکثیر، اشکان گودرزی، مسعود لویمی، فاضل چعبی‌زاده، ایمان اخضری، کریم میاحی از جمله کارگران اخراج شده هستند.
اعتصاب کارگران دیروز پنجشنبه و در چهارمین روز با اجتماع در محوطه کارخانه ادامه یافت و بر خواستهای دیرین اعتصاب هفت تپه یعنی؛ لغو خصوصی سازی که به تاراج شرکت و خانه خرابی کارگران منجر شده، تعیین تکلیف وضعیت شرکت، بازگشت به کار همکاران اخراجی، پایان دادن به اخراج و توبیخ و تهدید کارگران، آزادی اسماعیل بخشی و زندانیان پرونده هفت تپه تاکید کرد. بعبارت دیگر، اسد بیگی و شرکا به نقطه اول رسیده‌اند و کل تمهیدات حکومتی و سرکوب خشن کارگران و صدور بیش از یک قرن زندان و اخراج افاقه نکرده است. اسماعیل بخشی بدرستی تاکید کرد که باید در گوش و مغر اینها فرو کرد که؛ “تهدید، زندان، دیگر اثر ندارد”! اینرا کارگران هفت تپه در دو اعتصاب اخیر نشان دادند. مضافاً اینکه کارگران قهرمان هپکو با تعرض رادیکال‌شان روحانی را وادار کردند که طرح واگذاری هلدینگ هپکو را پس بگیرد. اینبار نوبت هفت تپه‌ای‌ها و هلدینگ آذرآب و شرکتهای مشابه است که با همین خواست و اعتراض و اعتصاب سرمایهداران و دولت‌شان را سرجایشان بگذارند. اسماعیل بخشی و زندانیان هفت تپه باید آزاد شوند! کارگران اخراجی باید به سر کار برگردند! زنده باد کارگران هفت تپه! *
٢٦ سپتامبر ٢٠١٩
