کمونیست هفتگی میپرسد؟ نه قومی نه مذهبی ،زنده باد هویت انسانی ،از شعارهای مهم سلبی و مهم حزب در اوضاع جاری ایران است.ضرورت این شعار چیست ؟چرا در پروسه مبارزه علیه جمهوری اسلامی مبارزه با ناسیونالیسم وقومیگری و مذهب این درجه اهمیت دارد ؟ فراخوان حزب در رابطه با این شعار به فعالین کمونیست در مبارزات جاری چیست ؟
همایون گدازگر: بگذارید از نمونه های تاریخ معاصر این پدیده دهشتناک و زخمهای هنوز التیام نیافته آن بر پیکر بشریت شروع کنیم. از کشتار میلیونی کودکان و سالمندان رواندا که خدایان سرمایه با سکوت به ایجاد آن میدان داده و با وجدان راحت شاهد ساکت وقوع آن بودند.از بالکان و جنگ خانه به خانه دوست و همسایه و همکار وهمبازی و هم طبقه ای سابق علیه یکدیگر، از خاورمیانه، جهنم خون و آتش انسان بیدفاع و بیگناه،از برمه تا اقمار شوروی سابق و فلسطین اسیر در دام مذهب و ناسیونالیسم ، همگی شاهدان نه چندان دور قربانی گرفتن مذهب و ناسیونالیسم از انسان امروز است .
اینها و کوه عظیمی از اتفاقات خرد و درشت دیگر به اسم دفاع از میهن و قوم وملت و مذهب ،بخشی از بشریت و هویت انسانی را زیرخود دفن کرده است. عراق و سوریه و یمن و لیبی سالهاست میدان از هم پاشیدن ابتدایی ترین حقوق انسانی هستند.
اگرچه بورژوازی جهانی و رقابت قطب های رقیب آن و بحران دامنگیر سرمایه داری جهانی در اساس صحنه گردان این جنایات هستند، اما در دهه های اخیر مذهب و قوم گرایی پوشش ایدئولوژیک و سیاسی باروت این نسل کشی در جنگهای ویرانگر بوده‌اند. دولت‌های مستبد و‌جنایتکار مناطق مختلف با باد زدن احساسات قومی و‌مذهبی و ایجاد تفرقه در جامعه، جدا از تحکیم و تداوم حاکمیت سرکوبگرانه خود، به نیابت از قدرتهای جهانی آتش بیار این جنگ های ویرانگر هستند. نفرت مذهبی و جدال شیعه و سنی و مسلمان و یهودی، نفرت قومی و معنا کردن تضاد کذایی و دشمنی بین ترک و کرد وعرب و فارس و اسرائیلی و بلوچ و لر و گیلانی ماتریال و خمیر مایه جنگهای تا کنونی و تهدید آینده اند.
به قیمت این عقب گرد به مردم این جوامع است که دولت‌های مذهبی و قومی فاسد و مرتجعی از قبیل جمهوری اسلامی ، عربستان ، افغانستان ، عراق و ترکیه و‌غیره سر پا می مانند. ضرورت شعار نه قومی نه مذهبی ، زنده باد هویت انسانی از وجود وجولان این تهدید بالقوه روی سر جامعه ایران ناشی می شود. جمهوری اسلامی بعنوان یک رژیم مذهبی مدتهای مدیدی است که ویروس تفرقه مذهبی و قومی را در ایران و‌منطقه پخش می کند.
ناسیونالیسم و مذهب دو گرایش موجود در جامعه ایران هستند که به یمن ماندگاری جمهوری اسلامی از طرف بخش‌های مختلف بورژوازی رواج داده شده و بعنوان تهدیدی برای آینده جنبش کارگران و‌مردم زحمتکش باید جدی گرفته شوند.
بورژوازی پرو غرب ایرانی با دمیدن در شیپور ایرانی گری و جمهوری اسلامی با باد زدن مذهب و زنده کردن و رواج دادن خرافات قرون وسطایی ، می توانند در امر اتحاد طبقه کارگر و جنبش آزادی خواهی پیش رو خلل ایجاد کنند.
بخصوص جمهوری اسلامی طی ۴۰ سال گذشته با استفاده از تمامی امکانات مادی جامعه و استفاده از تحمیل فقر و گرسنگی توانسته است در بخش‌هایی از جامعه زمینه های نفاق مذهبی و قومی را پرورده کند. از طرف دیگر سرکوبگری مستمر جمهوری اسلامی طی ۴۰ سال گذشته به زنده شدن احساسات ناسیونالیستی دامن زده و این امر باعث تبلیغ و رواج تفرقه و نفرت قومی از جانب احزاب ناسیونالیست کرد و عرب و بلوچ و ترک و غیره شده است و هر ازگاهی صحنه های منزجر کننده این نفرت پراکنی در گوشه کنار جامعه خودنمایی می کند.
خلاصه ضرورت شعار نه قومی نه مذهبی از ضرورت مقابله با این خطرات ناشی می شود. ناسیونالیسم و مذهب ویروس نفرت قومی و مذهبی را در جامعه پراکنده اند. قدرتهای بورژوا ارتجاعی جهانی و منطقه ای استاد ایجاد جنگهای قومی مذهبی در یک شبانه روزبر این ویروس سرمایه گذاری میکنند. این یکی از موانع و خطرات سر راه جنبش عدالتخواهانه جامعه ایران است که کمونیستها باید با چشم باز به آن نگاه کنند و برای خنثی کردن آن تلاش کنند. باید کارگران کمونیست و‌رهبران روشن بین جنبش اعتراضی علیه جمهوری اسلامی، با افشای این توطئە ھا ، بر ضرورت اتحاد طبقاتی کارگران و منافع مشترک و طبقاتی آنان تاکید کنند. بایدصف واقعی دوستان و دوشمنان را به آنها نشان دهند وبا تاکید بر جهانشمول بودن هویت انسانی ، محیط کار و زندگی خود را از تفرقه کاذب قومی و‌مذهبی پاک کنند.
خوشبختانه خودآگاهی طبقه کارگر و صف آزادیخواه جامعه در مبارزات دهه های گذشته تا به امروز علیه جمهوری اسلامی ، از آن میزان از توان و روشن بینی بر خوردار است که بتواند با این ترفند های تفرقه افکنانه در جنبش سرنگون طلبی جمهوری اسلامی مقابله کند. اعتراضات اخیر از دیماه سال گذشته تا امروز، شعار ها، بافت طبقاتی، رادیکالیسم و توه ای بودن آن، تا کنون فرصتی به تفرقه قومی و مذهبی نداده است. با اینحال جامعه در مقابل این تهدید واکسینه نیست و باید هوشیار بود.
تکیە بر هویت انسانی در اعماق جامعە و در میان توده های مردم ، کلید اصلی مقابله با شکاف ونفاق قومی و‌مذهبی است. هیچ انسانی بامهرواتیکت قومی و‌مذهبی متولد نمی شود.این پدیده زاده جهان مادی وحاصل جامعه طبقاتی کنونی است. نوع دوستی وحس کمک وهمیاری و با هم زیستن خصوصیت پایه ای هر انسانیست. باید آن را رواج داد و تقویت کرد . با تقویت هویت انسانی در جامعه ، بهتر وقدرتمند تر می توان به مصاف تنها شکاف واقعی موجود در جهان امروز رفت . شکاف طبقاتی و مبارزه علیه نکبت سرمایه داری بعنوان بانی کلیه ناهنجاریهای تحمیل شده بر زندگی بشریت معاصر.
***
