کمونیست می پرسد با همایون گدازگردر مورد اعتصاب عمومی در کردستان
کمونیست می پرسد
با همایون گدازگردر مورد اعتصاب عمومی در کردستان
کمونیست: روز چهار شنبه سوم بهمن به فراخوان احزاب چپ و کمونیست ونیروهای سیاسی در کردستان، در اعتراض به حکم اعدام زندانیان سیاسی ازجمله پخشان عزیزیو وریشه مرادی، مجاهد کورکور و تعدادی دیگر از زندانیان زیر تیغ اعدام در شهرهای کردستان صورت گرفت. ارزیابی شما از این اعتصاب چیست؟ نقاط قورت و ضعف آن از نظر شما چه هست.؟
همایون گدازگر: از ویژگیهای اعتصاب کنونی در کردستان از جمله آمادگی از پیشی برای آن بود. گرچه همواره علیه اعدام اعتراض و نارضایتی وجود داشته است، اما این اعتصاب در شرایط سیاسی و تعادل قوای معینی صورت گرفت. با علنی شدن حکم اعدام پخشان عزیزی وقبل از او وریشه مرادی در بین فعالین ونهادهای اجتماعی وسیاسی کردستان و متعاقب آن در دیگر نقاط ایران و خارج کشو، جنب وجوش و حرکت‌های اعتراضی شکل گرفت. نهاد ها و تشکل های مستقل کارگری از قبیل سندیکاها ، معلمان، بازنشستگان، کمپین علیه اعدام پخشان عزیزی ووریشه مرادی، نهاد دادخواهان، تومار اعتراضی بیش از سه هزار نفر از مردم کردستان و فعالین سیاسی و اعتراض شکوهمند زندانیان سیاسی پیشقراول این تلاش برای لغو حکم اعدام پخشان عزیزی ووریشه مردی بودند .
این حرکات اعتراضی در ادامه خود به تظاهرات روز ۱۵ ژانویه در شهر سنندج و در مقابل استانداری سنندج منجر شد که در آن ، تجمع کنندگان در بیانیه خود ضمن محکوم کردن حکم اعدام خواستار آزادی پخشان عزیزی و وریشه مرادی و دیگر زندانیان از قبیل مجاهد کورکور و عباس دریس شدند. در خارج کشور هم برخی از سندیکاهای کارگری و نهادها و مجامع انساندوست به این احکام اعتراض کردند و خواهان لغو اعدام‌ها شدند .
مجموعه این اقدامات چنان فضای اعتراضی در کردستان بوجود آورد که فعالین ومردم معترض و نهادهای داخل جامعه کردستان در اعتراض به احکام جنایتکارانه پخشان عزیزی ووریشه مرادی یک اعتصاب عمومی در کردستان را ممکن وضروری تشخیص دادند. بوجود آمدن این فضای اعتراضی در کردستان ربط مستقیم به اوضاع سیاسی ایران دارد که در آن رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی در حالت ضعف قرارگرفته است و این خود تعرض هرچه بیشتر مردم ناراضی را ممکن وحتی اجتناب ناپذیر کرده است . جدا از ناکامیهای منطقه ای رژیم اسلامی، مهم تر از آن بحران‌های عدیده جمهوری اسلامی را هرچه بیشتر رو به بن بست سوق داده است. بحران اقتصادی، ایدئولوژیک، سیاسی و شکاف در بالای حکومت که نتیجه ناکارآمدی جمهوری اسلامی در جواب دادن به خواستهای معیشتی و اقتصادی جامعه است، بخش های مختلف جامعه را به مصاف جمهوری اسلامی فراخوانده است . اعتراض و تجمع در بیشتر بخش‌های جامعه به امر روزانه تبدیل شده است که جلو آن را دیگر با دستگیری و تهدید و زندان نمی شود گرفت. به عینه به پهنای تمام جامعه ایران برای هرکس قابل مشاهده است که مردم در مقابل رژیم جسورتر و تعرضی تر شده اند و رژیم به درجه بسیار زیادی قدرت مقابله با آنها را از دست داده است .
اگر این شرایط وتعادل قوا را که جمهوری اسلامی و اعتراض ونارضایتی جامعه در آن قراردارند در وضعیت و سابقه مبارزاتی مردم در کردستان ضرب کنیم، چرایی اعتراض وتحرکهای اعتراضی علیه حکم اعدام پخشان عزیزی ووریشه مرادی را در خواهیم یافت. جامعه کردستان بعد از ۴۵ سال هنوز تسلیم جمهوری اسلامی نشده است وزمینه مادی برای سازمان دادن اعتراضات متحدانه در آن وجود دارد .
در هرحال اگرچه اعتصاب سوم بهمن از جانب احزاب اپوزیسیون درکردستان فراخوان داده شد، اما در واقع تحرک‌های مردمی و ابتکارات روزانه سیگنال آن را داده بودند. اقدامات وفعالیت در تمام عرصه ها چه در داخل وحتی خارج کردستان و ایران عمدتا ماهیت چپ داشت. عمده تظاهرات، تبلیغات و ارتباطات با نهادهای داخل و خارج بوسیله احزاب، جریانات و افراد چپ وکمونیست سازماندهی وانجام می شد. احزاب راست وناسیونالیست تا چند روز قبل از اعلام اعتصاب بواقع نقش آنچنانی در آمادگی از پیشی این حرکت نداشتند و بعضا سرگرم چرتکه انداختن و رقابت سازمانی بودند .
فراخوان نیروها و شخصیت های چپ وکمونیست واز جمله شورای همکاری نیروهای چپ وکمونیست در کردستان، کومه له و کمته کردستان حزب حکمتیست ونهاد کمپین دفاع از پخشان عزیزی ووریشه مرادی که به شیوه های مختلف در جامعه کردستان پخش شد، تاثیر چشمگیری در موفقیت استقبال مردم از آن داشت. عکس العمل مثبت جامعه کردستان به این اعتصاب نشان داد که اوضاع فرق کرده است، سنتا اعتصاب ها بعد از وقوع جنایات و اعدام‌هایی از جانب جمهوری اسلامی فراخوان داده شده اند. اما این بار تحرک و فعالیت آگاهانه مردم این پیام را به جمهوری اسلامی رساند که دیگر درمقابل جنایات رژیم ساکت نخواهند نشست ، شعار و خواست‌ها و شیوه های اعتراض از جنس فعالیت جنبش چپ وآزادیخواهی در کردستان بود که تاریخ چند دهه مبارزه را پشت سر خود دارد .
تحرکات و فعالیت قبل ازاین اعتصاب و خود اعتصاب نشان داد که ظرفیتها ونیروی عظیمی در جامعه برای سازماندهی و کار متشکل وجود دارد که درتحولات و برآمدهای انقلابی آتی می‌تواند موجب تغییرات ریشه ای در جامعه کردستان وایران بشود .
وبالاخره این اعتصاب نشان داد که همبستگی اعتراضات مردم در کردستان وسراسر ایران جداناشدنی است. پشتیبانی و دخالت مردم ونهادهای خارج از کردستان یکبار دیگر برهمسرنوشتی جامعه کردستان وایران تاکید گذاشت ونمونه روشنی بود از باطل شدن هرنوع تفرقه و دسته بندی مذهبی و قومی .
با وجود همه این نقطه قوتها ، برای تاثیر گذاری و نقش مۆثر در تحولات پیش رو، به گسترش این مبارزات و همبستگی واتحاد بیشتراحتیاج است. جامعه ایران آبستن تحولات تعیین کننده است. کارگران و صف چپ و کمونیستها در کردستان باید خود را برای رهبری سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی وشرکت در مقدرات آینده جامعه کردستان آماده کنند .
همایون گدازگر
۲۴ ژانویه۲۰۲۵
