در نقد سخنان اخیر ابراهیم علیزاده ۳،۲،۱ پویا محمدی
در نقد سخنان اخیر ابراهیم علیزاده ۳،۲،۱
پویا محمدی
حنای «یک صفحه آچهار» رنگی ندارد
در نقد سخنان اخیر ابراهیم علیزاده
(۱)
پویا محمدی
روز گذشته ابراهیم علیزاده مصاحبه‌ای به زبان کردی با رادیو اینترنتی «دیالوگ» انجام داده است که بیش از هر چیز هدف از آن پرداختن به موضوع اختلافات در درون تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست ایران از زبان ایشان است. ایشان که در رهبری جناح راست تشکیلات قرار دارد در اشاره به موضوع مورد نظر، بازهم مانند قبل و به منظور لاپوشانی سطوح دیدگاه‌ها و مواضع و عملکردهای مغایر خود و جناحش با سیاستهای کمونیستی و رسمی مصوب کومه‌له، می‌گوید که «کسی تا به حال یک صفحه آچهار برای تصویب به هیچ پلنوم و کنگره‌ای نیاورده که مغایر با برنامه و خط مشی رسمی باشد.»
چنین تبیینی در خوش‌بینانه‌ترین حالت یک دیپلمات‌مآبی است که هدف از آن تخطئۀ «زیرکانه» وقایع و انحراف افکار حول آن است. به خوبی روشن است که امروزه و در شرایطی که رهبری کومه‌له و دبیر اولی آن در سیطرۀ جناح راست و ناسیونالیستی قرار گرفته است و ارگان‌ها را هم با شیوه‌های ناسالم به قبضۀ خود در آورده‌اند، برای تغییر و به انحراف بردن مواضع انقلابی و کمونیستی کومه‌له کسی منتظر تصویب صفحات آچهار مربوط به آن در هیچ پلنوم و کنگره‌ای نبوده است. برای مثال جمال بزرگپور که به قول خود دیدگاه و نظرات خود مبنی بر انحلال حزب کمونیست ایران، تغییر در برنامۀ کومه‌له برای حاکمیت شورایی و لزوم پرداختن به نقش احزاب در به دست گرفتن قدرت در جامعۀ کردستان و بی‌برنامه‌گی کومه‌له برای حل مسئلۀ ملی را سال‌ها قبل در تاقچه گذاشته بود و منتظر فرصت مناسب برای پایین آوردن آن بوده است، مگر طی این مدت یک صفحه از آن دیدگاه‌ها را برای تصویب به کنگره و پلنومی ارائه کرده است که امروزه آن طور که می‌بینیم کل جناح راست و در رأس آن ابراهیم علیزاده در عمل مشغول پراتیک کردن همین نظرات به اصطلاح بایگانی شده هستند؟! مگر ابراهیم علیزاده یک صفحه آچهار از موضع و بیان مغایرش با خط و برنامۀ کومه‌له برای حاکمیت شورایی را به هیچ پلنوم و کنگره‌ای آورده است که وقتی که در تریبون رسمی روز کومه‌له می‌گوید «آماده است با احزاب ناسیونالیست کردستان برای ادارۀ جامعه در دورۀ انتقالی -که در عمل چیزی جز تقسیم قدرت میان احزاب نیست- وارد دیالوگ و برنامه‌ریزی شود»؟ اینکه ایشان و جناح متبوعش امروزه اینچنین کومه‌له را به راست چرخانده و نیز زبان سرخ کومه‌له را بریده و در قبال تمامی جنایات و اعمال ضدمردمی احزاب و جریانات بورژوایی و ناسیونالیستی و اسلامی در کردستان سکوت اختیار کرده، مگر تا به حال یک صفحه آچهار از این همه سیاست و عمل بیگانه با کومه‌له را برای تصویب به کنگره و پلنومی آورده است؟! آیا اینکه ایشان مشتاقانه و به طور مخفیانه همراه با احزاب ناسیونالیست کردستان وارد پروسۀ شکل‌گیری مذاکره با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی شدند، قبل از آن مجوزی از پلنوم و کنگره گرفته بودند؟! آیا ابراهیم علیزاده که امروزه اینچنین در عمل مشغول تضعیف حزب کمونیست ایران و اساساً در پروسه‌ای که جناحش برای انحلال حزب آغاز کرده قرار گرفته است و نیز مشغول کمپین و گرداندن طومار و تجمع نیرو علیه کنگرۀ ۱۳ حزب کمونیست ایران است؛ برای یک چنین اعمال مخرب و انحلال‌طلبانۀ خود احتیاجی به مصوبه داشته است؟!
اینکه ایشان در تقریباً دو سال قبل نهاد نوپای همکاری و اتحاد عمل میان احزاب و نیروهای چپ و کمونیست در کردستان را یک شبه تخریب کرد و چنین ضربه‌ای را به جنبش مربوطه وارد کرد و دل احزاب بورژوایی و ناسیونالیست منطقه را خوشحال کرد؛ احتیاجی به مصوبه و مجوز قانونی از پلنوم و کنگره‌ای داشت؟! و دهها نمونۀ دیگر….
ایشان در این خصوص نه تنها هیچ احتیاجی به کاغذ آچهار و مصوبه نداشته‌اند، بلکه مصوبات و اسناد کنگره و پلنوم‌ها و مرجع عالی حزب یعنی کمیتۀ اجرایی را هم پایمال کرده و بر خلاف آنها عمل کرده است.
از سوی دیگر ایشان در حالی از «عدم وجود یک صفحه آچهار برای تصویب…» سخن می‌گوید که همین روزها با اطلاع ایشان چندین صفحه آچهار از سوی جمال بزرگپور که در اصل پلاتفرم مشترک رهبری جناح راست و ناسیونالیستی محسوب می‌شود و طی آن به طور صریح از جمله کومه‌له، جریانی کردستانی معرفی می‌شود و مبارزه برای تحقق سوسیالیسم و حکومت کارگری از دستور امروز کومه‌له خارج می‌گردد، انتشار یافته است. طی سال‌های اخیر اساساً محتوای یک چنین پلاتفرم و نوشتهای بوده است که همواره قطب‌نمای سیاسی ابراهیم علیزاده و همفکرانش بوده است. مگر اینکه سه سال قبل از زبان حسن رحمانپناه در تریبون رسمی روز کومه‌له اعلام می‌شود که اولویت کومه‌له رهبری جنبش ملی در کردستان است، و بر همین اساس هم تمام پراتیک و سیاست چند سال اخیر این جناح حول چنین محوری بوده است، احتیاجی بوده که ابراهیم علیزاده و دیگر صاحبان چنین سیاست و عملی، یک صفحه آچهار در این باره برای تصویب به مرجعی حزبی و تشکیلاتی ارائه کنند؟! جدای از این، آیا در این باره به کسی حسابی هم پس داده‌‌اند؟! هر رفیق تشکیلاتی‌ای هم در این راستا انتقادی به آنان داشته و مخالف چنین سیاست‌هایی بوده باشد، با انواع شیوه مورد تهاجم، تخریب و سرکوب قرار گرفته است!!
پس حرف ابراهیم علیزاده در مصاحبۀ مذکور در خصوص «عدم ارائۀ یک صفحه آچهار ….» که همواره نیز آن را اینجا و آنجا تکرار می‌کند، فقط به درد ایشان می‌خورد و خوشبخاته حنای این کاغذ آچهار هم دیگر رنگی ندارد و همگی چه چپ و چه راست به وضوح می‌بینند چه تغییرات و بلایا و راست‌روی‌هایی در این تشکیلات به وقوع پیوسته است بدون اینکه لازم باشد کسی برای عملی کردن آنها ابتدا در پی فراهم کردن مصوبه‌ای بوده باشد!
۴ بهمن ۱۳۹۹
۲۲ ژانویه ۲۰۲۱
ادامه دارد
آیین‌نامه‌ای «نادمکراتیک» و پیروانی «ناآگاه»؟
در نقد سخنان اخیر ابراهیم علیزاده
(۲)
پویا محمدی
در بخش اول این نوشته یک بار دیگر به موضوع تلاش ابراهیم علیزاده برای انکار و پرده‌پوشی وجود اختلافات سیاسی در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست در بیان رایج ایشان مبنی بر «عدم وجود یک صفحه آچهار حاوی نظرات مخالف با برنامه و خط مشی رسمی کومه‌له و حزب کمونیست در ارائه به پلنوم و یا کنگره‌ای»، پرداخته و توضیح داده شد که اساساً این جناح راست و ناسیونالیستی در تشکیلات که کمیتۀ مرکزی کومه‌له را به سیطرۀ خود درآورده است؛ نه تنها خود را ملزم به ارائۀ مکتوب دیدگاه‌ها و مواضع‌شان از طریق کانال‌های رسمی تشکیلات یعنی مراجعه به کنگره و یا پلنوم‌ها و یا حتی اعلان به جامعه نمی‌بینند، بلکه اسناد و مصوبات موجود را نیز پایمال می‌کنند. اتفاقاً یکی از دلایل اصلی‌ای که بحران جاری در تشکیلات را تا این درجه حاد نموده است، این است که جناح راست بدون اینکه نظراتشان را به طور مکتوب و برای تصویب در مرجعی حزبی به میان بیاورند، با سوء استفاده از موقعیتی که به چنگ آورده‌اند به طورعملی مشغول اجرای آن دیدگاه و مواضع و پیشبرد پروژه‌های مربوطه هستند. این یک کودتای خزندۀ سیاسی تمام عیار است. تشکیلاتی مانند کومه‌له تا این درجه به راست چرخیده، بدون اینکه ابراهیم علیزاده و یا هر کسی دیگری از این جناح، یک صفحه آچهار از این تفکرات و مواضع راست‌روانه را برای تصویب به پلنوم و کنگره‌ای ارائه کرده باشد!!
ابراهیم علیزاده آن طور که در ادامۀ صحبت‌های خود با رادیو دیالوگ نیز تأکید می‌کند، می‌گوید که «سطح مباحث سیاسی حول اختلافات جاری در تشکیلات نازل است». وی ناچار است که همواره چنین تعبیر غلط و وارونه‌ای ارائه نماید، ایشان با این کار به طور آشکار به اختفای سیاسی خود و جناحش می‌پردازد، چراکه اگر چنین ننماید مجبور می‌شود که مباحث و دیدگاه‌های راست‌روانۀ امروزی خود را به طور مکتوب ارائه کند.
وی در ادامۀ صحبت‌های خود می‌گوید که «اما جنبۀ تشکیلاتی مربوط به اختلافات، حاد شده است.» او به زعم خود در پرداختن به چاره‌جویی برای این وضعیت، به اساسنامه و کنگره اشاره می‌کند و می‌گوید که «کنگره بایستی در موقع خود برگزار شود، بایستی مانع‌تراشی بر سر راه کنگره برداشته شود، به هیچ بهانه‌ای نمی‌توان کنگره را به تأخیر انداخت، کنگره‌ای تندرست بر طبق آیین‌نامه‌ای مرتب برگزار شود. رفقای ما در کمیتۀ مرکزی حزب در گذاشتن آیین‌نامه مختارند، اینان آیین‌نامه‌ای نوشته‌اند که از نظر ما غیرعملی است، نادمکراتیک است، نامناسب است، آن را رد نمی‌کنیم، به آن معنا می‌گویم که با آن مخالفت می‌کنیم اما از آن پیروی هم می‌کنیم.»
همین چند عبارت متناقض از ایشان در عنوان به آیین‌نامۀ کمیتۀ مرکزی حزب، جوانب مخشوش و متضاد گفتار و عمل ایشان را در این زمینه به خوبی نمایان می سازد. جدای از فاصلۀ معنا و نامتجانسی عبارات نادمکراتیک و نامناسب با هم، چگونه انسان سیاسی آگاه و عاقلی می‌تواند باشد که آیین‌نامه‌ای را نادمکراتیک بداند و با آن مخالفت کند، اما در عین حال از آن پیروی هم بنماید. به عنوان مثال یکی از دلایل لزوم تحریم نمایش انتخابات در رژیم اسلامی، نادمکراتیک بودن آیین‌نامه و مابقی اجزای مربوط به آن پروسه است! در حوزۀ انتخابات وقتی که آیین‌نامه‌ای نادمکراتیک باشد و صاحبان آن بر آن پای بفشارند، معلوم است که چه نتایج نادمکراتیک انتخاباتی هم به بار خواهد آمد. در یک شرایط متعارف، کسی که از یک چنین آیین‌نامه‌ای پیروی کند، به طور مستقیم در خدمت به تحکیم یک سیستم نادمکراتیک عمل نموده است.
پس رفیق ابراهیم بهتر است به جای این همه تلاش بیهوده در جهت وارونه‌نمایی و نیز اتکا به تعابیر متناقض، دلایل واقعی خود و جناحش را در مخالفت با آیین‌نامۀ مزبور بیان کنند!
ایشان به خوبی می‌دانند که بر طبق آیین‌نامۀ کمیتۀ مرکزی حزب، لشکرکشی جناح راست به کنگرۀ ۱۳حزب برایشان به آسانی امکان‌پذیر نخواهد بود و مطابق آن آیین‌نامه درصد قابل توجه از اعضایی که در این مدت با تقلای بسیار و اعمال مغایر با اساسنامه و قرارهای کمیتۀ اجرایی حزب، به گرد خود آورده‌اند؛ واجد شرایط شرکت در انتخابات کنگره نخواهند بود و بنابراین توازن به طور چشمگیری به نفع جناح چپ و کمونیستی تغییر خواهد کرد.
حال که جناح راست این چنین به تناقض و وارونه‌نمایی این بار حول آیین‌نامۀ برگزاری انتخابات مربوط به کنگرۀ ۱۳ حزب کمونیست ایران می‌پردازد، لازم است که رهبری جناح چپ و کمونیستی در این تشکیلات به طور علنی به روشنگری‌های لازم در این باره بپردازد.
ادامه دارد.
۲۴ ژانویه ۲۰۲۱
۵ بهمن ۱۳۹۹
توجیه سانسور و سرکوب
در نقد سخنان اخیر ابراهیم علیزاده
(۳)
پویا محمدی
ابراهیم علیزاده در بخش پایانی صحبت‌های خود با رادیو اینترنتی «دیالوگ»، می‌گوید که می‌خواهد راجع به دو نکته «روشنگری» کند. نکتۀ اول اینکه با اشاره به انعکاس موضوع «سانسور در تلویزیون کومه‌له» در شبکه‌های اجتماعی، می‌گوید که سانسوری انجام نگرفته است و به اصطلاح می‌خواهد که آن را تکذیب کند. اما نه تکذیب، بلکه مانند هر سانسورچی دیگری به توجیه آن می‌پردازد.
وی در این باره تنها به یک مورد اشاره می‌کند و بدون اینکه اسمی از رفیق محمد کمالی و برنامۀ تلویزیونی او به میان بیاورد، ادعا می‌کند که برنامۀ اخیر وی «مغایر با مصالح عالی حضور کومه‌له در اقلیم کردستان» بوده و به این خاطر از پخش آن در تلویزیون کومه‌له جلوگیری به عمل آمده است.
بایستی گفت برنامۀ مزبور که موضوع آن «صحبت دربارۀ اعتراضات اخیر مردم کردستان عراق علیه فقر و بی‌عدالتی و اعتراض آنها علیه احزاب و سیستم حاکم بر کردستان» بود، با هرگونه مصالح کومه‌له به مثابه یک تشکیلات کمونیستی و نیز با مصالح مردم کارگر و زحمتکش منطقه کاملاً منطبق بوده و انتشار آن لازم و ضروری بوده است. اما از آنجایی که ابراهیم علیزاده و جناح رهبری کنونی کومه‌له، مشغول خانه‌تکانی از کمونیسم و مواضع انقلابی می‌باشند و به طور حساب‌شده و دلالانه‌ای در قبال کشتار مردم معترض کردستان عراق توسط حاکمان در آنجا، سکوت اختیار کرده‌اند؛ بدیهی است که چنین برنامه‌هایی را مغایر مصالح عالی خود بدانند و مانع پخش آن از رسانۀ مربوطه شوند. آن مصالح عالی‌ای که رفیق ابراهیم حرفش را می‌زنددر اصل و به طور مستقیم با وضعیت بحرانی درون تشکیلاتی و انشعابی که قصد دارد بر جناح چپ و کمونیستی تحمیل نماید، در ارتباط است.
سانسور برنامۀ محمد کمالی و تلاش برای حذف ایشان از رسانۀ کومه‌له، در جامعه منعکس شد و اعتراضات بسیاری را در داخل و خارج از تشکیلات در پی داشت و همزمان اعتبار و محبوبیت هر چه بیشتری نیز برای محمد کمالی به دنبال آورد.
از آنجایی که ابراهیم علیزاده در یک رسانه، به توجیه اِعمال سانسور در رسانۀ خود می‌پردازد، بایستی گفت که هیچ سیستم سانسور و سرکوب در جهان نیست که به یک چنین اَعمالی از سوی خود، معترف باشد. به طورعام برای توجیه هر تک موردی از این گونه، عباراتی چون «مغایر با مصالح عالی و منافع ملی، امنیت اجتماعی، امنیت نظام، بر هم زدن نظم عمومی و ….» به کار می‌رود.
برخلاف ادعای ابراهیم علیزاده، نه یک مورد(آنهم با چنین توجیهی)، بلکه دهها مورد سانسور از سوی ایشان و هم‌جناحی‌هایش طی سال‌های اخیر علیه رفقای جناح چپ صورت گرفته است. از سانسور نامه‌های انتقادی رفقا به مواضع و دیدگاه‌های آنان گرفته تا سانسور برنامه‌های تلویزیونی… . موارد بسیارند و در مطالب قبلی به نمونه‌هایی از آن اشاره کرده‌ام.
بایستی به ابراهیم علیزاده گفت اینکه همین فایل صحبت‌های شما با رادیو دیالوگ «در مورد اختلافات در تشکیلات» بلافاصله از طریق تلویزیون کومه‌له هم انتشار می‌یابد و در مقابل، تاکنون به هیچ یک از رفقای تشکیلاتی خود که در جناح چپ قرار دارند اجازه نداده‌اید که نظرات خود را در مورد همین موضوع یعنی «اختلافات در تشکیلات» از طریق همین تلویزیون بیان بدارند، بارزترین سند دال بر وجود سانسور در این رسانه با زعامت شماست.
در این باره ابراهیم علیزاده، شعور مردم کردستان، بینندگان تلویزیون و نیز شعور تمامی اعضا و فعالین این تشکیلات را به سخره گرفته‌اند. بار قبل نیز که در همین رادیو دیالوگ، ایشان به موضوع اختلافات پرداختند، فایل صحبت‌هایشان نه در یک برنامه، بلکه در چند برنامه از تلویزیون کومه‌له بازپخش گردید، جدای از این، خود او، جمال بزرگپور و حسن رحمانپناه در برنامه‌هایی تلویزیونی به موضوع اختلافات پرداخته‌اند؛ ولی هنگامی که مثلاً رفقایی چون صلاح مازوجی، حسن شمسی، خسرو بوکانی، بارزان حسن‌پور، عیسی جمشیدی، اردشیر نصرالله‌بیگی، ناصر زمانی، احمد عزیزپور، محمد نبوی، جلال محمدنژاد، مهدی حسینی، محمد کمالی و… از جناح چپ، که همگی از کادرهای رهبری حزب و اعضا و چهره‌های سرشناس کومه‌له و حزب کمونیست ایران می‌باشند و هر یک خواسته‌اند در خصوص همین موضوع اختلافات در تشکیلات از طریق همین تلویزیون کومه‌له نظرات خود را به اطلاع جامعه برسانند، از سوی سانسورچیان حاضر به یراق در این رسانه، از تهیه و ارائۀ چنین برنامه و صحبت‌هایی از سوی آنان به شدت جلوگیری به عمل آمده و مورد سانسور قرار گرفته‌اند، طوری که همۀ این رفقا مجبور شده‌اند از طریق شبکه‌های اجتماعی صحبت‌های خود را در این باره به اطلاع جامعه برسانند.
همین چند روز قبل فرهاد شعبانی و حسن رحمانپناه از رهبری جناح راست در تلویزیون کومه‌له، از منظر خود به اختلافات در این تشکیلات می‌پردازند، اما روز گذشته به خسرو بوکانی عضو کمیتۀ مرکزی و کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست اجازه نمی‌دهند که صحبت‌هایش را در نقد اظهارات ایشان از طریق همان رسانه به اطلاع جامعه برساند! آیا ابراهیم علیزاده دلیلی برای «توجیه» این همه سانسور دارد؟ روشن است که ایشان صحبت‌ها و اظهارنظر و وجود رفقای جناح چپ و کمونیستی را مغایر با منافع و مصالح عالی حضور خود و جناح تحت رهبری‌اش در تشکیلات کومه‌له و حزب کمونیست ایران می‌داند! چنین اعمالی روشن‌ترین گواهی است دال بر اینکه جناح غاصب رهبری کنونی کومه‌له تا چه اندازه از کومه‌له و فرهنگ و رفتار انقلابی و کمونیستی آن دور شده‌اند و به جای آن فرهنگ و روش بورژوایی و عشیره‌ای یعنی سانسور و سرکوب را به جای آن نشانده‌اند!
همۀ اعضا و رفقای این تشکیلات(چپ و راست) شاهدند که ابراهیم علیزاده مدتهاست که حاضر نیست در جلسات تشکیلاتی شرکت کند. می‌داند که نمی‌تواند در رابطه با بحرانی که خود بانی اصلی شکل‌گیری آن در این تشکیلات بوده است، به بدنۀ تشکیلات پاسخگو باشد. جدای از این تحمل شنیدن انتقاد رفقا را ندارد و آن را تعرض به «ساحت مقدس رهبری» می‌داند و با این روح کسانی را پرورده کرده‌اند که هر گونه انتقاد از ابراهیم علیزاده و دیگر اعضای رهبری جناح راست را به مثابه ضدیت با «کومه‌له» به حساب می‌آورند.
مدت‌ها قبل هنگامی که دهها تن از اعضای تشکیلات با امضای جمعی، از ابراهیم علیزاده درخواست کردند در میان اعضای حزب حاضر شود و در خصوص بحران تشکیلاتی و چاره‌یابی برای آن اظهارنظری بنماید، وی نه تنها اهمیتی برای این درخواست قائل نشد، بلکه به جای آن، به تلویزیون کومه‌له رفت و صحبت‌های خود را در این باره در قالب مصاحبه بیان نمود و گفت که اختلافی در این تشکیلات وجود ندارد و این اختلاف‌تراشی کار «کمونیست کارگری» است، و سپس به هیچ کس دیگری هم اجازۀ ظاهر شدن در تلویزیون برای بیان نظراتش حول اختلافات و یا انتقاد از اظهارات ایشان، نداد.
در ادامۀ چنین رویکرد فرصت‌طلبانه‌‌ای، ایشان نه به جلسات تشکیلاتی، بلکه این بار به رادیو اینترنتی دیالوگ پناه برده و به بهانۀ صحبت در مورد اوضاع منطقه، اظهارات تحریف‌گرایانۀ خود در خصوص اختلافات در تشکیلات را از این رسانه بازتاب داده و نیز می‌پندارد که با این کار خود جواب معضلات جاری در تشکیلات را هم داده است!
از آنجایی که تلویزیون کومه‌له که در سیطرۀ جناح راست قرار دارد نیز هر بار فایل صحبت‌های ایشان با رادیو دیالوگ را بازپخش می‌نماید، به خوبی نمایانگر این است که مراجعۀ ایشان به رادیو دیالوگ برای پرداختن به موضوع اختلافات در تشکیلات، یک نوع «دور زدن» و یا به عبارت دقیق‌تر یک پولتیکاست. در این باره ایشان بهتر است حرف‌های خود را از همان تلویزیون کومه‌له بیان کنند و به دیگران نیز اجازه دهد صحبت‌های خود را از همین کانال انعکاس دهند.
دومین نکته‌ای که ابراهیم علیزاده در پایان صحبت‌هایش با رادیو دیالوگ می‌خواهد به آن اشاره کند موضوع «اخراج‌‌های تشکیلاتی» است. ایشان می‌گوید:
«صحبت از اخراج این و آن می‌شود، من با تأکید به شما می‌گویم که نه در تشکیلات کردستان و نه در تشکیلات خارج کشورمان هیچ رفیقی به خاطر افکار و عقایدش، به خاطر نظراتش، به خاطر نظر سیاسی، از حزب اخراج نشده و حتی تذکری هم به او داده نشده است. اگر چند موردِ بسیار محدودِاخراج هم داشته‌ایم به خاطر خلاف واضح تشکیلاتی بوده است، تازه طی چند مرحله مثلاً اگر رفیقمان عضو تشکیلات بوده، به او تذکر داده شده، بعد توبیخ، بعد خلع عضویت، بعد اگر پیشمرگ هم بوده باشد از پیشمرگ بودن هم اخراج شده. همۀ این مراحل طی شده تا کسی اخراج شود.»
صحت و سقم ادعای اینکه «سانسور نکرده‌ایم و اخراج هم نکرده‌ایم»، به اندازۀ صحت و سقم همان ادعاهای چند ماه قبل ابراهیم علیزاده و دیگر هم‌جناحی‌هایش است که در انظار عمومی می‌گفتند «اختلافی در این تشکیلات وجود ندارد، بحرانی وجود ندارد، اوضاع آرام است و رفقای داخل کشور به کار و وظایف خود مشغول باشند»!
در دفاع از راست‌گویی در کومه‌له، بایستی گفت که ادعای ابراهیم علیزاده دروغ محض است. نه تنها جناح تحت رهبری او، رفقا و اعضایی از این تشکیلات را به خاطر اختلاف سیاسی و ابراز نظر و عقیده و انتقاد از سیاست و اعمال آنان، اخراج کرده‌اند؛ بلکه حتی حکم اخراج کسی را هم تنها به «جرم» اینکه گفته بود «در این تشکیلات اختلاف وجود دارد»، صادر کرده‌اند.
حسن رحمانپناه با توافق ابراهیم علیزاده، رفیق پیشمرگ در تشکیلات کردستان با نام «ه.م» را تنها به دلیل اینکه گفته بود در تشکیلات اختلاف سیاسی وجود دارد، بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌های خود به آن اشاره دارد، به دبیرخانه احضار و مستقیماً حکم اخراج را به او ابلاغ و از او می‌خواهند که اردوگاه را ترک کند. این تنها اعتراض دسته‌جمعی شماری از رفقای جناح چپ در تشکیلات کردستان و مراجعه به مقر کمیتۀ مرکزی و اصرار بر ملاقات با ابراهیم علیزاده و اعتراض شدید به ایشان و حسن رحمانپناه بود که اینان را مجبور کرد حکم اخراج آن رفیق را لغو نمایند. چنانچه چنین اعتراضی صورت نمی‌گرفت، معلوم نبود که چه سرنوشتی در انتظار آن جوان زحمتکشی که با هزار امید و آرزو به صف پیشمرگان کومه‌له پیوسته است، می‌بود!
رفیق پیشمرگ با نام «ز.ب» را به خاطر اینکه طی نامه‌ای به کمیتۀ مرکزی کنونی کومه‌له ضمن بیان نظرات سیاسی خود در خصوص اختلافات جاری در تشکیلات و برشمردن اعمال و عملکردهای ناروای آنان در مواجهه با رفقای جناح چپ، به انتقاد از ابراهیم علیزاده و حسن رحمانپناه و جمال بزرگپور پرداخته است؛ بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌های خود به آن اشاره دارد، مستقیماً از عضویت در حزب اخراج می‌کنند!
با توافق ابراهیم علیزاده شماری از افراد رهبری جناح راست در کردستان و خارج کشور، با انجام یک سلسله کار پلیسی، اختیارات و حریم خصوصی رفقا در دنیای مجازی را پایمال نموده و با رصد حساب کاربری رفقا خصوصاً در شبکه جهانی فیسبوک، علیه آنها به پرونده سازی اقدام نموده‌اند. در این راستا علیه شماری از اعضای حزب در خارج کشور که در نقد خط راست حاکم بر رهبری کومه‌له، به نحو دلخواه خود ابراز وجود کرده و مثلاً مطالبی را در این زمینه، لایک و یا به اشتراک گذاشته‌اند؛ احکام برخورد تشکیلاتی صادرکرده‌اند. در تشکیلات کردستان نیز حداقل ۶ نفر از پیشمرگان و اعضای حزب را به خاطر اینکه نوشتهای از رفیق عباس منصوران عضو کمیتۀ مرکزی حزب کمونیست در انتقاد از سیاستهای راست‌روانۀ رهبری کنونی کومه‌له را در صفحۀ فیسبوک خود لایک کرده بودند، به دبیرخانه احضار و توسط جمال بزرگپور به طور کتبی و شفاهی مورد تفتیش عقیده و بازجویی قرار گرفته و آنها را تحت فشار قرار می‌دهند که «که بایستی به طور کتبی اعتراف کنند که اشتباه کرده‌اند»!
رفیق «ن.ز» کادر و عضو حزب در خارج کشور را فقط به خاطر اینکه مخالف سیاسی جناح راست بوده و همواره با نوشته‌های خود سیاستهای راست‌روانۀ این جناح را به نقد کشیده و سپس طی نامه‌ای به رهبری کنونی تشکیلات در کردستان از جمله خواهان توضیح از سوی ایشان در خصوص فساد و اعمال مجرمانه‌ای که از سوی افرادی از این به اصطلاح رهبری انجام گرفته، می‌شود؛ توسط کمیتۀ خارج کشور که در قبضۀ جناح راست قرار دارد و در رأس آن عادل الیاسی نشسته است، مورد برخورد تشکیلاتی قرار گرفته و بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌هایش به آن اشاره دارد، از عضویت در حزب اخراج می‌شود.
جدای از اعمال توطئه‌گرانه و پرونده‌سازی، تخریب و ترور شخصیت و…..، موارد متعددی از برخوردهای سرکوبگرانۀ تشکیلاتی(اخراج، تعلیق و…) وجود دارد که به دلیل طولانی‌تر نشدن این نوشته، از ذکر آن خودداری می‌شود. اما به عنوان «تازه»ترین نمونه، در نتیجۀ توطئه‌ها و تهدیدها و جدال‌افروزی‌های افراد جناح راست در تشکیلات کردستان علیه رفقای جناح چپ، جدالی لفظی از سوی یکی از آن افراد به رفیق «ز.ب» که از مخالفین سیاسی جناح راست است تحمیل می‌شود و سپس به خاطر اینکه ز.ب در مورد یکی از افراد رهبری جناح راست -به حق یا به ناحق- حرفی را به زبان می‌آورد، بلافاصله و بدون طی هیچ یک از مراحلی که ابراهیم علیزاده در صحبت‌هایش به آن اشاره دارد، حکم اخراجش از تشکیلات صادر می‌شود!
در یک چنین فضای سانسور و سرکوبی، کمیتۀ اجرایی حزب کمونیست (به عنوان ارگان عالی تشکیلات) بارها دخالت کرده و ضمن تصریح و تأیید اینکه برخوردهای تشکیلاتی جاری در راستای حذف و ضربه‌زدن به رفقای جناح چپ صورت گرفته است، احکام صادره علیه رفقا چه در تشکیلات کردستان و چه در خارج کشور را مغایر اساسنامه و پرنسیپ‌های حزبی دانسته و آنها را یک‌جانبه ملغی نموده است.
حتی اگر(آن طور که ابراهیم علیزاده اشاره می‌کند) صحبت از ارتکاب به خلافی تشکیلاتی(انضباطی، آیین‌نامه‌ای) برای صدور احکام برخورد تشکیلاتی در میان باشد، تمام مسئله این است که در این باره نیز هیچ گونه عدالتی از سوی صادرکنند‌گان چنین احکامی، رعایت نمی‌شود. از خلاف تشکیلاتی که سهل است، از هر گونه اعمال مفتضحانۀ خود و افراد هم‌جناحی‌شان چشم‌پوشی می‌کنند و یا در نهایت تخفیف و حمایت، مورد برخورد قرار می‌دهند؛ اما همین که یکی از افراد جناح چپ مثلاً مرتکب خلافی تشکیلاتی شد، با «اشد مجازات» با آن برخورد می‌کنند؛ چرا که بایستی بتوانند با هر شیوه و بهانه‌ای که باشد افراد این جناح را حذف نمایند. در این باره نیز موارد بسیارند و در اینجا از ذکر آن پرهیز می‌شود.
بایستی به ابراهیم علیزاده و دیگر رهبران جناح راست گفت که سانسور و سرکوب توجیه‌شدنی نیست! انصاف و یا خجالتی هم چیز خوبی‌ست!
۶ بهمن ۱۳۹۹
۲۵ ژانویه ۲۰۲۱
